Gen 2 | PesOV | STEP | و آسمانها و زمینو همۀ لشكر آنها تمامشد.

Genesis 2

1 و آسمانها و زمینو همۀ لشكر آنها تمامشد.

2 و در روز هفتم، خدا از همۀ كار خود كهساختهبود، فارغشد. و در روز هفتماز همۀ كار خود كهساختهبود، آرامیگرفت.

3 پسخدا روز هفتمرا مباركخواند و آنرا تقدیسنمود، زیرا كهدر آنآرامگرفت، از همۀ كار خود كهخدا آفرید و ساخت.

4 ایناستپیدایشآسمانها و زمیندر حینآفرینشآنها در روزیكهیهوه، خدا، زمینو آسمانها را بساخت. 5 و هیچنهالصحرا هنوز در زمیننبود و هیچعلفصحرا هنوز نروییدهبود، زیرا خداوند خدا بارانبر زمیننبارانیدهبود و آدمینبود كهكار زمینرا بكند. 6 و مهاز زمینبرآمده، تمامرویزمینرا سیرابمیكرد. 7 خداوند خدا پسآدمرا از خاكزمینبسرشتو در بینیویروححیاتدمید، و آدمنَفْسزندهشد.

8 و خداوند خدا باغیدر عدنبطرفمشرقغَرْسنمود و آنآدمرا كهسرشتهبود، در آنجا گذاشت. 9 و خداوند خدا هر درختخوشنما و خوشخوراكرا از زمینرویانید، و درختحیاترا در وسط باغو درختمعرفتنیكو بد را.

10 و نهریاز عدنبیرونآمد تا باغرا سیرابكند، و از آنجا منقسمگشته، چهار شعبهشد. 11 ناماولفیشوناستكهتمامزمینحویلهرا كهدر آنجا طلاست، احاطهمیكند. 12 و طلایآنزمیننیكوستو در آنجا مروارید و سنگجَزَعاست.

13 و نامنهر دومجیحونكهتمامزمینكوشرا احاطهمیكند. 14 و نامنهر سومحدَّقلكهبطرفشرقیآشور جاریاست. و نهر چهارمفرات.

15 پسخداوند خدا آدمرا گرفتو او را در باغعدنگذاشتتا كار آنرا بكند و آنرا محافظتنماید. 16 و خداوند خدا آدمرا امر فرموده، گفت: «از همۀ درختانباغبیممانعتبخور، 17 اما از درختمعرفتنیكو بد زنهار نخوری، زیرا روزیكهاز آنخوردی، هرآینهخواهیمرد.»

18 و خداوند خدا گفت: «خوبنیستكهآدمتنها باشد. پسبرایشمعاونیموافقویبسازم.»

19 و خداوند خدا هر حیوانصحرا و هر پرندۀ آسمانرا از زمینسرشتو نزد آدمآورد تا ببیند كهچهنامخواهد نهاد و آنچهآدمهر ذیحیاترا خواند، همانناماو شد. 20 پسآدمهمۀ بهایمو پرندگانآسمانو همۀ حیواناتصحرا را نامنهاد. لیكنبرایآدممعاونیموافقوییافتنشد. 21 و خداوند خدا، خوابیگرانبر آدممستولیگردانید تا بخفت، و یكیاز دندههایشرا گرفتو گوشتدر جایشپر كرد. 22 و خداوند خدا آندندهرا كهاز آدمگرفتهبود، زنیبنا كرد و ویرا بهنزد آدمآورد.

23 و آدمگفت: «همانا اینستاستخوانیاز استخوانهایمو گوشتیاز گوشتم، از اینسبب“نسا” نامیدهشود زیرا كهاز انسانگرفتهشد.» 24 از اینسببمرد پدر و مادر خود را ترككرده، با زنخویشخواهد پیوستو یكتنخواهند بود.

25 و آدمو زنشهر دو برهنهبودند و خجلتنداشتند.